Halverwege de jaren negentig werd in het Nijmeegse poppodium Doornroosje een tributeconcert gegeven voor één van de beroemdste zonen van de stad: Frank Boeijen. De zanger was uitgenodigd om het concert bij te wonen maar bedankte vriendelijk, naar verluidt omdat hij er geen zin in had om door het aanwezige alternatieve volkje belachelijk te worden gemaakt. De zanger voelde blijkbaar zelf goed aan dat het destijds niet hip was om van Frank Boeijen te houden. Inmiddels heeft de Nederlandstalige muziek een sterke opleving doorgemaakt waarbij de nieuwe lichting ook Frank Boeijen vaak als voorbeeld noemt. Met name de poëtische teksten van een groep als Blöf zijn rechtstreeks te herleiden tot de dromerige stijl van Boeijen. Dat hij op Heden een duet zingt met Paskal Jacobsen van deze groep is dan ook toepasselijk. Hopelijk boort zijn aanwezigheid op de plaat een nieuw publiek aan voor één van de meest oorspronkelijke troubadours van Nederland. Heden klinkt wederom als een typische Frank Boeijenplaat: intiem, persoonlijk en een beetje vaag. In de popmuziek en dus ook voor Boeijen geldt: als je maar lang genoeg doorgaat word je vanzelf weer hip. (MS)