Noir Désir is een van de weinige rockbands die Frankrijk kent. In de tachtiger jaren groeide het amateurbandje uit tot een alternatieve rockband van formaat. Noir Désir debuteerde in 1989 met het album Veuillez Rendre L'Ame A Qui Elle Appartient, dat onmiddellijk een daverend succes was. De band streefde naar continue vernieuwing: het tweede album Du Ciment Sous Les Plaines (1990) toonde een hardere rockstijl, met compacte pessimistische teksten, en de woede en vurigheid op het derde album Tostaki (1992) maakten grote indruk. Het live-album Dies Irae sloot deze 'periode van woede' af; er volgde een periode waarin de bandleden hun eigen weg gingen. Met het album 666.667 Club (1996) bleek het talent van de geëngageerde rockband echter nog lang niet uitgeblust. Na vijf jaren wachten verscheen Des Visages Des Figures (2001). De tussenliggende jaren kampte de charismatische leadzanger Bertrand Cantat met ernstige stemproblemen en zag zich genoodzaakt voorzichtiger aan te doen. Met dit album slaat Noir Désir dan ook een andere weg in, van harde rock naar meer akoestische rock en mixages. Opvallende tracks zijn Le Vent Nous Portera, waarin Manu Chao meespeelt, en de bijna vierentwintig minuten durende track L'Europe. (SvdP)_