Voor de beste sixties garagepunk moet je anno 2002 in Zweden zijn. Het internationale succes van The Hives heeft de weg vrijgemaakt voor landgenoten Dee Rangers, die – afgaande op deze plaat – qua energie nauwelijks onderdoen voor hun collega’s. Het bandgeluid is overduidelijk gemodelleerd naar de Kinks ten tijde van You Really Got Me, met af en toe een knipoog naar de vroege Stones, vooral wanneer zanger Mike Eriksson zijn mondharmonica bespeelt. Qua songschrijverschap laat de band het een beetje afweten; de meeste liedjes klinken aanstekelijk maar beklijven nauwelijks. Zo te horen is Dee Rangers vooral een goede liveband; het Zweedse zweet druipt bijkans door de luidsprekers naar buiten. Voor een onweerstaanbare plaat is meer nodig, maar het is duidelijk dat de internationale sixties-scene er een aanwinst bij heeft. (MS)