Van de op deze cd door pianist Jean-Marie Trotereau (cello) en Jeffrey Grice (piano) opgenomen werken zal alleen de "Cellosonate" van Claude Debussy (1862-1918) een wat groter publiek bekend zijn. Debussy schreef dit stuk als tweede in een reeks van zes sonates, waarvan er echter door zijn vroege dood maar drie werden voltooid. De cellosonate ontstond in 1917 en is een prachtig voorbeeld van de lucide en verfijnde schrijfstijl van Debussy's latere jaren. Dat zal ook nadrukkelijk zo bedoeld zijn: Debussy tekende op de titelpagina van de eerste druk als 'musicien français' en dat was bedoeld als een duidelijke afwijzing van de Duitse stijl. Dit stuk moest dus ook als een soort muzikaal afweermiddel tegen Duitsland dienen - de Eerste Wereldoorlog was nog in volle gang - en de vitaliteit van de Franse (kamer-)muziek aantonen. De vruchtbaarheid van de Franse kamermuziektraditie aan het begin van de 20ste eeuw wordt hier nader gedocumenteerd door twee veel minder bekende werken. Ter opening klinkt de "Cellosonate nr.1" van Guy Ropartz (1864-1955); het is een fraai driedelig werkstuk, waar de invloed van Franck en Fauré duidelijk te herkennen is. Nog minder bekend is waarschijnlijk de componist Georges Migot (1891-1976). Deze Migot was een zeer veelzijdig man: hij was niet alleen componist maar ook dichter, schilder, filosoof en nog veel meer. Als componist bleef hij zijn leven lang een wat geïsoleerde figuur. Zijn "Pièces nrs.1-3" en de vierdelige "Dialogue nr.2" zijn fraaie voorbeelden van zijn ingetogen en tegelijk zeer sfeervolle schrijfwijze, waarbij vooral 'Voeu' en 'Observance' uit de "Pièces" en de 'Pastorale' uit de "Dialogue" in positieve zin opvallen. Met dit repertoire is dit een zeer aantrekkelijke cello-cd geworden. De opname is zeer direkt en niet optimaal. (JvG)_