Het Presto uit Haydns Sonate nr.53 (Hob.XVI:34) is liefelijk en gracieus. We horen geen duidelijk thema, maar een korte opeenvolging van zich herhalende motieven, waardoor de muziek getuigt van een bepaald soort ‘Sehnsucht’. Puur technisch gezien is deze muziek fascinerend. De afwisseling tussen een stijgend motief in de linker hand en de beantwoording in tertsengang van de rechterhand creëert een soort ruimte waarin wat onder is gelijkwaardig is aan wat boven is, vice versa, opdat (om een oude alchemistische spreuk te parafraseren) ‘de wonderen van het Ene zich voltrekken.’ Het wonder bestaat hier uit het creëren van een muzikale ruimte, waarin motieven als gasmoleculen rondwentelen. Aan het eind van de doorwerking horen we dan ook dat de figuur van de linker hand zich naar de rechter hand heeft verplaatst (en anders om), waardoor de reprise op verrassende wijze wordt voorbereid. Wellicht geldt dit soort logica als Haydns belangrijkste bijdrage aan de muziekgeschiedenis, want veel van Beethoven, Wagner, Brahms, Schönberg, Webern en Boulez werkt middels een dergelijke atomisering van het muzikale discours. De Sonate nr.53 is een van de drie Haydn-sonates die door Alain Planès ten gehore wordt gebracht op de cd Joseph Haydn - Sonates vol.2. De overige werken op deze cd zijn de Sonates nr.13, 43 & 39 en de Andante en Variaties Hob.XVII:6. (HJ)