Zelfs Bachs Matthäus-Passion is niet in staat alle tranen van de wereld af te wissen. Desondanks zijn er nog steeds componisten die hun symfonisch potentieel als een kanon in stelling brengen, om zo de harde ego’s van het publiek aan stukken te schieten. Ook voor James MacMillen dient het componeren het stem geven aan de anonieme slachtoffers van collectieve rampspoed. Wat bezielt MacMillan? Zijn achtergrond wordt behalve door zijn Schotse wortels ook gevormd door het rooms-katholicisme, waarbij het zowel gaat om kleurrijke heiligen uit de Schotse geschiedenis als om het linkse engagement van de Zuid-Amerikaanse bevrijdingstheologie. Met zijn The Confession of Isobel Gowdie schreef MacMillan een requiem voor een vrouw die tijdens de heksenvervolgingen in Schotland na de reformatie tot de brandstapel werd veroordeeld. Hoewel deze vervolgingen gruwelijk barbaars waren, is het moeilijk voorstelbaar dat daar nu nog iemand van wakker ligt. Niettemin leidde de première in 1990 tijdens een BBC promenadeconcert tot een staande ovatie. De cd-registratie van The Confession of Isobel Gowdie bevat nog twee werken, waarbij MacMillan overigens aanknoopte bij wat meer recente gebeurtenissen. The Exorcism of Rio Sumpul heeft niets te maken met exorcisme, maar des te meer met hoe een dorpsgemeenschap in El Salvador zich herstelde van een helikopteraanval. Het klarinetconcert Tuireadh werd geschreven als reactie op de explosie op het olieplatform Piper Alpha. Uitvoerenden zijn klarinettist Martin Fröst en het BBC Scottish Symphony Orchestra onder leiding van Osmo Vänskä. (HJ)