De link tussen blues- en jazzgitarist Robben Ford en Paul Butterfield is niet moeilijk te leggen. De invloed die mondharmonicaspeler en bandleider Paul Butterfield op blanke bluesmuzikanten had is immers enorm. De release van het album The Paul Butterfield Bluesband in 1965 maakte duidelijk dat blanke muzikanten wel degelijk iets hadden toe te voegen aan de van oorsprong zwarte bluesmuziek. In tegenstelling tot bijvoorbeeld The Rolling Stones , die in dat stadium nog vooral bezig waren hun zwarte voorbeelden te imiteren, kwam Butterfield op de proppen met een authentieke maar wel degelijk rockende vorm van blues: bluesrock. Robben Ford doet op deze cd een manmoedige poging de muziek van Paul Butterfield nieuw leven in te blazen. Af en toe lukt dat, zoals op het swingende No Amount Of Loving, maar even zo vaak klinkt het resultaat vrijblijvend, iets dat vooral te wijten is aan de wat anonieme stem van Robben Ford. Zoals zo vaak bij een tribute-album maakt het resultaat vooral nieuwsgierig naar het echte werk. Toch maar weer eens die plaat van Paul Butterfield uit de kast halen... (MS)