Frank Sinatra maakte deel uit van een groep drinkebroers uit Hollywood, die zich gegroepeerd had rond Humphrey Bogart en Lauren Bacall en die bekend stond als de Holmby Hills Rat Pack. Na de dood van Bogart richtte Sinatra zijn eigen Rat Pack op met zijn vrienden Dean Martin, Sammy Davis, Jr., Peter Lawford, Joey Bishop en Shirley McLaine. Rond 1960 probeerde Sinatra zich te associëren met de Kennedy familie. Kennedy kwam naar zijn optreden in het Sands hotel te Las Vegas en werd vorstelijk onthaald. Op de Democratic National Convention in Los Angeles, waar Kennedy als presidentskandidaat genomineerd werd, zong de Rat Pack o.a. het nationale volkslied. Merkwaardigerwijs stond het Sinatra niet in de weg om ook met leden van de maffia om te gaan. Op dat merkwaardige moment in de (Amerikaanse) geschiedenis stond de Rat Pack op het toppunt van hun roem en werden de leden geëerd als koningen. Wat toen ook nog ongekend was: zij konden zich zo'n beetje alles op het podium permitteren: drinken en roken en het maken van politiek incorrecte moppen. Capitol Records heeft twee albums uitgebracht met veertig jaar oude juweeltjes van Frank, Dean, en Sammy. De eerste Eee-O-11, is een collectie van 18 geliefde classics, zoals Aint That A Kick In The Head door Dean Martin, You Make Me Feel So Young door Frank Sinatra en The Birth Of The Blues door Sammy Davis, Jr. De tweede The Rat Pack Live at the Sands, bevat nog niet eerder uitgebrachte opnames van een optreden in de Copa Room in het Sands Hotel. En dat geeft de luisteraar een terugblik in deze fascinerende tijd door de vele wisecracks en de geestige dialogen die gevoerd werden, maar vooral de muziek en de teksten, die toen vaak speciaal voor hen geschreven werden. En in vele opzichten leefden zij deze muziek. (RM)