Ernest John Moeran (1894-1850) was een van de vele Engelse componisten uit de eerste helft van de 20ste eeuw van wie algemeen wordt gesteld, dat hun muziek hoorbaar geheel werd geïnspireerd door de liefde voor hun geboortestreek. Moeran was net als zijn tijdgenoten Vaughan Williams en Grainger een hartstochtelijk verzamelaar van volksliederen. Omdat hij in een geïsoleerde streek opgroeide, was volksmuziek overigens ook de enige muziek die hij van kind af aan goed had leren kennen. Moeran kon zijn blik vervolgens verwijden tijdens zijn studie bij Stanford aan het Royal College of Music. Na in Frankrijk opgelopen ver-wondingen als soldaat in de eerste wereldoorlog, keerde Moeran terug naar zijn geboortestreek, waar hij zijn componeren voortzette. Met het bovenstaande in gedachten is het beluisteren van Moerans "Strijkkwartetten nrs.1 & 2" een verrassing, want typisch Engels klinken ze allerminst. Vooral het "Kwartet nr.1" zit boordevol reminiscenties aan Ravel. Het postuum gepubliceerde, ondanks de nummering vermoedelijk eerder gecomponeerde "Kwartet nr.2" is evenmin van Franse invloeden vrij. Het bestaat op het eerste gezicht uit twee delen, maar het laatste bevat, in miniatuurvorm, zowel langzaam deel, scherzo als finale. Het Vanbrugh Quartet speelt beide stukken prima. Bij hen voegt zich vervolgens Nicholas Daniel (hobo) voor het ook al niet zo Engels overkomende, eendelige "Fantasy-quartet" voor hobo en strijktrio. Helemaal stilistisch anoniem is het "Pianotrio", dat tenslotte door het Joachim Trio wordt uitgevoerd. Met name de kwartetten zijn de beste stukken op deze cd, die het traditionele beeld van Moeran als 'componerend buitenmens' drastisch bijstellen. (JvG)_