Het repertoire dat op deze cd van het St.Petersburg Chamber Orchestra, onder leiding van Edward Serov, met altviolist Mikhail Tolpygo als solist is bijeen gebracht, vertegenwoordigt twee werelden. Besloten wordt met de "Symfonie op.21" van Anton Webern. Dit stuk is in zekere zin een soort credo van de Tweede Weense School: het is een uiterst intellectuele, tegelijk zeer emotionele uiting van een visie op het componeren als een soort hoge roeping, waaraan slechts weinigen aan kunnen voldoen. Hier recht tegenin gaat de visie die ten grondslag lag aan het ontstaan van het andere repertoire op deze cd, de "Concertmuziek" voor altviool en orkest uit 1930, de "Kammermusik nr.6, op.46, nr.1" voor viola d'amore en orkest en de "Trauermusik" voor altviool en strijkers, alle van Paul Hindemith (1895-1963). Hindemith zag componeren vooral als ambacht en wenste zich niet met artistieke pretenties bezig te houden. De ontstaansgeschiedenis van de "Trauermusik" is daar een wel heel mooi voorbeeld van. Toen in januari 1936 het bericht kwam dat koning George V was overleden bevond Hindemith zich in Londen om eigen werk voor de BBC op te nemen. De BBC verzocht Hindemith zijn programmering aan te passen. Hij dook toen even in een studio, om daar, zoals hij het zei, 'ijverig te gaan treuren'. Enkele uren later kwam hij er met de "Trauermusik" weer uit, en de volgende dag was het al in de ether. De twee andere stukken die hier klinken zijn duidelijk gebaseerd op de traditie van barokke concerten, vergelijkbaar met Bachs Brandenburgse concerten, waarbij de Konzertmusik natuurlijk opvalt door het bijzondere solo-instrument. Zodoende komen hier, in een fraaie uitvoering, de vruchten van twee werelden samen. (JvG)_