Een van de opmerkelijke elementen van de carrière van Bedrich Smetana (1824-1884) is dat bijna al zijn meest succesvolle stukken zijn ontstaan, nadat Smetana in 1874 zijn gehoor grotendeels was kwijtgeraakt. Zijn doofheid beroofde hem van zijn baan als operadirigent, die hij vooral had gebruikt om een nieuwe nationale operastijl te promoten, waarvoor hij zelf een blauwdruk gaf met verschillende werken. Smetana legde de pen echter niet neer na deze slag, maar 'revancheerde' zich met zijn welbekende orkestcyclus 'Ma vlast' en onder andere ook de twee hier opgenomen kwartetten. Het meest bekend hiervan is het in 1876 geschreven "Kwartet nr.1 'Uit mijn leven'". Smetana zelf gaf een duidelijk programma mee aan dit stuk; het schilderde de voortgang van zijn leven. Het eerste deel schetst zijn eerste liefde voor muziek, terwijl het tweede de vervoering uit zijn jeugd weergeeft middels een zeer aanstekelijke polka. Het derde deel behandelt de ontmoeting met zijn eerste liefde, die uiteindelijk zijn vrouw werd. In de finale komt eerst het succes van zijn nationalistische muziek aan bod, waarna op niet mis te verstane wijze, middels een schrille, lang aangehouden hoge toon, de schok wordt uitgebeeld, die zijn doofheid voor zijn werk betekende. Het opmerkelijke aan dit kwartet is dat Smetana erin geslaagd is de voor hem emotioneel geladen gebeurtenissen zo helder te schilderen, dat het stuk ook zonder programma een plezier is om te beluisteren. Het "Kwartet nr.2" uit 1883 doet hier weinig voor onder, zeker in deze prima uitvoering van het Prazak Quartet. Ter aanvulling klinken de "Duo's voor viool en piano 'Uit het vaderland'". (JvG)_