De 24-jarige rapper Ludacris komt uit het zuiden van Amerika (Atlanta, net als Outkast) en Word Of Mouf is zijn tweede plaat op het Def Jam hiphoplabel. In 2000 scoorde hij aan de andere kant van de oceaan al grote hits met Southern Hospitality, What’s Your Fantasy en als gastrapper op Missy Elliott’s single One Minute Man. Dat schept uiteraard verwachtingen. Op Word Of Mouf probeert Ludacris nog steeds het grappigste jongetje van de klas te zijn. Slaapverwekkend vind ik altijd de grof bedoelde maar altijd puberale seksuele toespelingen (aan het begin van het album) en een nummer als She Said waarvan je de strekking zelf even mag fantaseren. Afgezien van dit clichématige hiphopidioom bevat Word Of Mouf de sterke singles Area Code en Roll-Out, en een aantal goed klinkende raps waaronder Growing Pains, Saturday (Oooh Oooh!) en Freaky Thangs. In de Amerikaanse kritieken wordt Ludacris verweten dat de rapper te kort schiet in zijn raps, maar dat is me bij het beluisteren niet opgevallen. Word Of Mouf is een prima album, dat weliswaar niet de boeken in zal gaan als meesterwerk, maar zeker zijn goede momenten heeft. (BP)