In 1918 richtte Arnold Schönberg en diens leerlingen Alban Berg en Anton Webern de Verein für musikalische Privataufführungen op. Het doel was een alternatief te creëren voor het traditionele concertbedrijf, om zo nieuwe muziek onder de aandacht te brengen van een select en serieus publiek, dat niet bij voorbaat belust was op sensatie en schandalen. Van dit publiek werd zelfs verwacht dat het aanwezig was bij de repetities, zodat het auditief kon wennen aan de vaak complexe muziek. Grootschalige symfonische werken werden derhalve gearrangeerd voor kamermuziekbezetting. Zo ook de Zevende Symfonie van Bruckner, die in 1921 werd bewerkt door het collectief Hanns Eisler, Erwin Stein en Karl Rankl. Waarom juist dit werk op deze wijze gepromoot moest worden, is niet helemaal duidelijk, want Bruckners Zevende was meteen al vanaf de première in 1884 zeer geliefd. Wellicht had Schönberg didactische overwegingen bij het verstrekken van deze opdracht. Hoe dan ook, tot een uitvoering is het nooit gekomen. Een maand na de voltooiing ging de Verein ter ziele als gevolg van de toen heersende inflatie. De bewerking van Bruckners Zevende is op cd verschenen in een uitvoering van het Linos Ensemble. (HJ)