De Lyrische Suite (1925) van Alban Berg is een van de absolute hoogtepunten uit de muziek van de 20ste eeuw. Een opera zonder woorden, zo is dit werk voor strijkkwartet wel eens getypeerd. Het verscholen libretto laat zich afleiden van de tempoaanduidingen die steeds gevolgd worden door een karakteraanduiding: allegro giovale, andante amoroso, allegro misterioso trio extatico, adagio appassionato, presto delirando en largo desolato. De tempoaanduidingen laten een dubbele ontwikkeling zien, waarbij de oneven delen steeds sneller worden, terwijl de even delen juist vertragen. Wat zo opgewekt begon eindigt uiteindelijk in de verlatenheid van het largo desolato. Pas in 1977, na de dood van Begs weduwe, kwamen documenten vrij waaruit bleek dat achter deze suite een liefdesaffaire schuilging. Met behulp van allerlei symbolen beeldde Berg in de suite zijn verborgen gehouden liefde uit voor een zekere Hanna Fuchs. Tevens werd bevestigd dat het largo desolato gebaseerd was op het gedicht De profundis van Baudelaire, in een vertaling van Stefan George. De cd van het Prazak Quartet met werken van Berg en Webern bevat behalve de Lyrische Suite ook de cd-première met de vocale versie van het Largo desolato. Deze versie wordt gezongen door sopraan Vanda Tabery. De cd bevat ook Bergs Strijkkwartet op.3 en het Strijkkwartet op.28 van Anton Webern. (HJ)_