Dr. John heeft een reputatie opgebouwd die groter is dan zijn daadwerkelijke successen. Alhoewel hij een begenadigd artiest is, laat zijn discografie zich lezen als een lange reeks half gelukte platen. In de loop van de tijd heeft hij zich een onverwoestbaar imago aangemeten als voodoo-freak, waardoor hij tegenwoordig, naast Professor Longhair, als de verpersoonlijking van de beroemde New Orleans funk geldt. Naast Professor Longhair werkte Mac Rebennack - zoals Dr. John werkelijk heet - in het verleden met grootheden als Allen Toussaint, The Meters, Joe Tex en Mick Jagger. Velen herinneren zich zijn optreden met The Band in The Last Waltz als één van de hoogtepunten van deze film. Op Creole Moon horen we de gebruikelijke smeltkroes van stijlen: funk, rhythm & blues, jazz, etc. In de 'liner notes' legt Mac op vermakelijke wijze uit welke invloeden hij in een song heeft verwerkt. Voor de leek heeft hij zelfs een woordenlijst bijgevoegd met zogenaamde 'Gumbo-izms' - oftewel veel gebruikte straattaal in New Orleans - en hij toont zich een ware ambassadeur van de prachtige muzikale traditie van deze stad. Interessant is ook zijn samenwerking met Doc Pomus, een van de legendarische songwriters uit het Tin Pan Alley tijdperk. Het levert een aantal memorabele nummers op, waaronder het nostalgische Imitation Of Love. (MS)