In de toelichting bij deze cd wijst de Amerikaanse componist John Zorn (*1953) met nadruk op de prominente plaats van het genre strijkkwartet en op de bewondering die hij heeft voor veel 20ste eeuwse kwartetten, zoals die van Bartok, Carter en Von Webern. Deze bewondering heeft hem er echter allerminst van weerhouden zijn eigen paden te kiezen. In de hier in chronologische volgorde opgenomen vier werken zijn, volgens Zorn, de centrale begrippen achtereenvolgens het visuele, het sensuele, het emotionele en het spirituele. "Cat o'nine tails" uit 1988 is gedeeltelijk duidelijk geïnspireerd op de levendige muziek die tekenfilms begeleidt, waarop ook de ondertitel, 'Tex Avery meets the Marquis de Sade', wijst. Het sensuele element, dat in "The dead man" uit 1990 centraal staat, moet vooral als SM worden opgevat, en is hier in dertien korte scenes gegoten, waarvoor het gelijknamige werk van Georges Bataille een belangrijke inspiratiebron is geweest. Bijna een half uur duurt "Memento Mori" uit 1992, een persoonlijke verkenning van de dood, vervat in een zeer grillige afwisseling van gegevens. Na deze werken zorgt Zorns visie op het spirituele, vastgelegd in "Kol Nidre" uit 1996, voor een wel heel andere atmosfeer. Waar de eerdere werken in een vaak bijtend dissonant idioom met een grote rijkdom aan verschillende klankeffecten zijn vervat, bedient Zorn zich in dit stuk van een taal die nauwelijks van Pärts 'tintinnabuli'-stijl te onderscheiden is. Het John Zorn Quartet zorgt voor goede uitvoeringen van deze originele kwartetten. (JvG)_