De levensloop van Julio Iglesias is onderhand bij iedereen wel bekend. De voormalig profvoetballer (Real Madrid) brak na zijn sportcarriere door als zanger en boekte sinds het begin van de jaren 70 successen in grote delen van Europa met zijn romantische ballades en vrolijke zomerdeuntjes. In de jaren 80 probeerde hij met een aantal Engelstalige albums de crossover naar het grote publiek te maken. Duetten met o.a. Diana Ross, Dolly Parton en Willie Nelson zorgden inderdaad voor de gewenste populariteit in Engeland en Amerika. Op zijn nieuwste cd Ao Meu Brasil zingt Julio voornamelijk in het Portugees. Een slimme zet, want daarmee kan hij muzikaal gezien twee kanten op. Enerzijds is er de Braziliaanse samba en bossa nova, anderzijds de Portugese fado. En beide muzieksoorten zijn inderdaad op deze cd terug te vinden, hoewel Iglesias' uitspraak van het Portugees wel zeer Braziliaans klinkt. Een mooi voorbeeld hiervan is het sfeervolle titelnummer: een aangepaste versie van Canìao Do Mar, bekend van fado-zangeres Dulce Pontes. Ook bijzonder is de slow tango Se Um Dia Fores Minha: een vertaling van El Dia Que Me Quieras van de vooroorlogse Argentijnse tango-grootheid Carlos Gardel. Daarnaast zijn er enkele vertalingen van liedjes die Julio al eerder in het Spaans zong, o.a. op de cd's La Carretera (1995) en Noche De Cuatro Lunas (2000). Op zulke momenten klinkt Ao Meu Brasil toch vooral als een 'gewoon' nieuw Julio Iglesias-album. (MvP)