2001 is uitgeroepen tot Verdi-jaar, want het is honderd jaar geleden dat de beroemdste Italiaanse operacomponist van de 19de eeuw, Giuseppe Verdi (1813-1901), de laatste adem uitblies. Verdi liet een tamelijk overzichtelijk oeuvre achter: voornamelijk opera's, aangevuld met het Requiem, wat korte religieuze stukken, een enkel strijkkwartet en nog wat liederen. Het oeuvre is waarschijnlijk vooral zo homogeen omdat Verdi veel van zijn vroege werken heeft vernietigd. Desalniettemin is men er in geslaagd een cd te vullen met vroege, ongepubliceerde werken van Verdi. Geopend wordt met een Credo voor tenor, bas, mannenkoor en orkest. In feite geeft dit stuk het probleem van deze cd als geheel aardig weer. Om te beginnen wordt eigenlijk nergens duidelijk waarom dit anoniem overgeleverde stuk aan Verdi is toegeschreven, zodat de aanwezigheid van dit stuk kwestieus is. Qua stijl wordt het stuk in het boekje als 'nogal anoniem' omschreven; een understatement, want dit is een onbenullig, bij tijd en wijle zelfs onbedoeld hilarisch werk, dat voornamelijk interessant is als getuige van de Italiaanse kerkmuziekpraktijk van weleer. Aan Verdi's roem doet deze conclusie niets af. Alle begin is moeilijk, hetgeen wordt bewezen door de vele componisten die pas na hun dertigste met hun eerste voldragen muziek kwamen. Voor de rest van het hier opgenomen repertoire, zoals het Capriccio voor fagot en orkest, geldt hetzelfde als voor het Credo: het is voor het merendeel onduidelijk of het wel van Verdi is, en afgezien daarvan zo hopeloos oninteressant dat niemand zou overwegen deze muziek te spelen als er geen 'Verdi' op had gestaan. Solisten en het Coro e Orchestra 'G.Verdi' di Busseto onder leiding van Fausto Pedretti tekenen voor de uitvoering, maar kunnen deze muziek niet over haar tekortkomingen heen helpen. (JvG)_