Charles Tournemire behoort tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de Franse symfonische orgeltraditie vanaf César Franck. Deze school loopt vanaf Franck (1822-1890) en Widor (1844-1937), via Vierne (1870-1937), Tournemire (1870-1939) en Dupré (1886-1971) tot en met Messiaen (1908-1992). De muziek van Tournemire behoort ongetwijfeld tot de meest etherische van deze school. Zijn belangrijkste inspiratiebron was de vrije golfslag van het gregoriaanse gezang. Tournemire's meest ambitieuze werk was de monumentale orgelcyclus "L'orgue mystique", met 51 orgelmissen voor het alle zon- en feestdagen van het kerkelijk jaar. Deze cyclus wordt momenteel door meerdere organisten op cd uitgebracht, waaronder Tjeerd van der Ploeg. Deze kerkmusicus uit Purmerend wijdt tevens een serie aan de overige orgelwerken van Tournemire. De tweede cd in deze reeks bevat orgelwerken die ontstonden na de voltooiing in 1932 van "L'orgue mystique". Aan de indrukwekkende "Trois poèmes op.59" liggen geen gregoriaanse melodieën, maar wel bekende psalmcitaten ten grondslag. Messiaen, die een groot bewonderaar van Tournemire was, was met name onder de indruk van de tweede "Poème", gebaseerd op psalm 42: "De Heer is mijn herder". Bij het componeren van de "Suite evocatrice op.74" liet Tournemire zich inspireren door de Franse orgeltraditie uit de 17de eeuw, zonder overigens zijn eigen stijl te verloochenen. De "Deux fresques symphoniques sacrées op.75-76" zijn de laatste orgelwerken van Tournemire. _