Op deze cd zingt het Estonian Philharmonic Chamber Choir onder leiding van Paul Hillier muziek van Baltische componisten. Merkwaardig genoeg wordt die claim niet waargemaakt: er ontbreekt een bijdrage uit Litouwen en het doet ook wat merkwaardig aan dat voor het gemak Zweedse en Finse componisten nu kennelijk ook als Baltisch gelden (in plaats van Scandinavisch). Geopend wordt met een viertal psalmzettingen van Cyrillus Kreek (1889-1962). Deze Estse componist, die in St.Petersburg studeerde, was een enthousiast verzamelaar van Estse volksliederen. In de koorwerken klinkt die fascinatie duidelijk door: dit zijn zonder meer verrassende zettingen, met eigenzinnige melodische en ritmische profielen. Verder klinken vijf Letse bourdon liederen uit 1982 van Veljo Tormis (1930); ondanks de duidelijk naar nationale herkomst verwijzende titel klinken deze werken veel anoniemer dan die van Kreek. De zettingen doen eerder denken aan die van Le mystère des voix bulgares, dan aan Baltische staten. Van Estlands beroemdste componist Arvo Pärt (1935) klinkt de opnamepremière van ...which was the son of... uit 2000, een opvallend opgetogen werk, vergeleken met de meditatieve toon die Pärts muziek doorgaans domineert. Van de Letse componist Peteris Vasks (1946) is Dona nobis pacem opgenomen. Vasks is muzikaal vooral gevormd door de muziek van de Warschauer Herfst-festivals, hetgeen het Baltische gehalte van zijn muziek nogal naar de achtergrond drukt. Penderecki lijkt hier belangrijker dan de nationale herkomst. Hear my prayer, O Lord (1986) en Es ist genug (1986) werden geschreven door de Zweed Sven-David Sandstrom (*1942) die, zoals de titels al suggereren, zich op oudere modellen baseerde, te weten Purcell en Buxtehude. De cd is verder gevuld met de Lorca Suite uit 1973 van de Fin Einojuhani Rautavaara. Waarom laatstgenoemde werken op een cd met ‘Baltic voices’ zijn opgenomen is de vraag. Maar opvallend is ook dat in de Baltische muziek van na Kreek nauwelijks een nationaal geluid klinkt: in plaats daarvan domineert het internationaal geaccepteerde neo-religieuze neo-tonale idioom. Aldus biedt deze cd, de kwaliteit van uitvoering ten spijt, een nogal scheef portret van de ‘Baltic voices’. (JvG)