Het Franse combo Bratsch omschrijft zijn eigen muziek als ‘folklore imaginaire’ (fantasie-folklore) en als ‘pre-traditional’, dus als muziek die in de toekomst wellicht als traditioneel beschouwd zal worden. In feite speelt Bratsch muzikale fantasieën in de geest van uiteenlopende folkloristische tradities als zigeuner-, klezmer-, jazz- en (andere) Oost-Europese muziek. De vijf musici zijn allen grote improvisatiekunstenaars op de instrumenten bouzouki/gitaar, contrabas, klarinet, viool en accordeon. Meerstemmig zingen kunnen ze ook. De optredens van Bratsch zijn altijd een belevenis, verrassend en afwisselend; na een melancholische ballade of hartverscheurend liefdeslied volgt bijvoorbeeld een uitbarsting van wilde feestvreugde. Technisch briljant zijn ook de nabootsingen van het ene instrument op het andere: een gitaar die klinkt als een citer en een accordeon die klinkt als een saxofoon. De titel van het album La Vie, La Mort, Tout Ça klinkt serieus maar de toevoeging ‘tout ça’ staat er niet voor niets. De dubbelcd bevat live-opnames van vier concerten gehouden in 2001 en bevat geheel nieuw repertoire. Het album sprankelt van verrukkelijke improvisaties, speelvreugde en humor! (SvdP)