Heinrich Marschner (1795-1861; op de cd-hoes wordt ten onrechte gesteld dat hij 102 is geworden, want hij is niet in 1759 geboren) figureert in de muziekgeschiedenisboeken vooral als operacomponist die de schakel vormde tussen Weber en Wagner. Marschners reputatie rustte inderdaad vooral op zijn opera’s en in mindere mate ook op zijn werken voor mannenkoor. Marschner was afkomstig uit Oberlausitz en ontving aldaar van verschillende personen zijn eerste muziekonderricht; een volledige opleiding heeft hij nooit gevolgd. Na omzwervingen die hem naar Praag, Leipzig en Wenen voerden, vestigde Marschner zich in 1816 in Bratislava, waar hij zijn eerste opera’s ontstonden. Marschners ster steeg snel en in 1831 werd hij als hofkapelmeester aangesteld in Hannover, waar hij tot zijn dood zou blijven. De hier door het Beethoven Trio Ravensburg gespeelde werken zijn daar geschreven en hebben veel onderlinge overeenkomsten. Zowel het Pianotrio nr.2, op.111 als het Pianotrio nr.5, op.138 hebben vier delen en duren ruim een half uur. In beide werken is een zeker streven zichtbaar om de thema’s uit de eerste delen ook in de latere op te voeren, om zo een grotere innerlijke cohesie aan het werk te geven. Als geheel maken beide stukken toch een wat matte indruk. Een mogelijke verklaring is dat Marschner ze alleen maar schreef voor het geld. Uitgevers betaalden sneller voorschotten voor niet al te moeilijk speelbare werken dan voor grootschalige opera’s waarvan het succes onzeker was. In zijn autobiografie erkende Marschner ruiterlijk dat hij soms alleen maar voor de markt schreef. Het is onduidelijk of dat bij deze pianotrio’s ook het geval was, maar de vraag dringt zich toch op of Marschner ze niet met verminderde aandacht heeft geschreven en in gedachten al weer met zijn volgende opera bezig was. (JvG)