In de jaren ’50 kende de ontwikkeling van de elektronische muziek twee stromingen. De ene stroming, rond Pierre Schaeffer, werkte met alledaagse omgevingsgeluiden. Deze op band opgenomen geluiden werden vervolgens met schaar en lijm bewerkt tot klankcollages (musique concrete). Deze technieken leken al weer bijna primitief in vergelijking met de werkwijze van de analoge studio’s, zoals in Keulen, waar de kring rond Werner Meyer-Eppler een nieuw klankuniversum ontsloot. Beide stromingen waren op invloed van Else Marie Pade, die een van de pioniers van de elektronische muziek in Denemarken was. Het ontbrak haar binnen de internationale avant-garde niet aan erkenning. Twee van haar werken, Syv Cirkler (Zeven cirkels, 1958) en Glasperlespil (Kralenspel, 1960, naar Hermann Hesse) werden door Stockhausen en Boulez als voorbeelden gebruikt in hun lezingen. In haar eigen land werd Pade destijds echter volledig genegeerd, waarbij mogelijk ook haar positie als vrouw een rol heeft gespeeld. Helaas, want haar sociale betrokkenheid (zo maakte ze deel uit van het verzet tijdens WO II) en voorliefde voor verhalen bood genoeg mogelijkheden voor een meer brede erkenning. Zo werkte zij in de jaren ’70 in het ziekenhuis van Kopenhagen aan een project waarbij ‘musique concrete’ werd gebruikt om de verbeelding van geestelijk gehandicapte kinderen te stimuleren. Tevens verzorgde Pade de begeleidende muziek van radioprogramma’s rond Andersens Kleine Meermin en het levensverhaal van Teresa van Avila. Pade’s oeuvre bevindt zich in de archieven van de Deense Radio. De onderhavige cd is dan ook de eerste uitgave met haar werk. Het programma bevat ondermeer Syv Cirkler, Faust en Glasperlespil II. (HJ)