Joe Strummer maakte eind jaren zeventig furore als medevoorman van de Engelse punkband The Clash. The Clash onderscheidde zich van de andere, veelal nihilistische punkbands van die tijd door haar politieke strijdbaarheid. Op muzikaal gebied stond The Clash als een van de weinige bands open voor invloeden uit de reggae, rap en rockabilly. Na het uiteengaan van de band in 1986 bleef Strummer actief in de muziek - hij speelde zelfs een tijdje in de band van Bob Dylan - maar trad nog zelden op de voorgrond. Na elf jaar stilte verrast hij vriend en vijand met dit album op Epitaph, het punklabel dat al eerder met het contracteren van Tom Waits bewees een goede neus te hebben voor nog niet vergane glorie. De titel Global A Go-go vat de muzikale filosofie van Strummer prachtig samen. Samen met een stel bevlogen muzikanten uit de Londense scene laat hij zich naar hartelust inspireren door alle muziek die hij kent - van folk tot reggae en van wereldmuziek tot rock - en toont zich in zijn teksten een hartstochtelijk pleitbezorger voor de multiculturele samenleving. Het album roept prettige herinneringen op aan The Clash maar klinkt geen moment gedateerd. Integendeel, er lopen momenteel maar weinig jonge groepen rond met zoveel passie en aanstekelijk spelplezier als deze Mescalero's. De sterke songschrijverhand en de uit duizenden herkenbare voordracht van Joe Strummer zorgen er voor dat het album ondanks haar veelzijdige karakter een zekere consistentie behoudt. (MS)