Girls Against Boys is een Amerikaanse band die vanaf het begin van de jaren ’90 gestaag een grote reputatie begint op te bouwen. De combinatie van Fugazi-noise, gitzwarte en doorrookte zang en een dampende dubbele basbezetting levert een uniek bandgeluid op, dat eerst vooral in de underground aanslaat maar vanaf succesalbum House of GVSB ook de aandacht trekt van majorlabel Geffen, waar vervolgens in 1998 Freak on Ica bij uitgebracht wordt. De grotere rol die elektronica-invloeden op die plaat spelen, slaat noch bij de oude fans noch bij het grote publiek aan en het is, afgezien van sideprojects als New Wet Kojak, dan ook lang stil rond Girls Against Boys. You Can’t Fight What You Can’t See is dus de langverwachte opvolger van Freak on Ica. En zoals eigenlijk te verwachten was, keert de band terug naar het succesgeluid van weleer. De nummers zijn weer eenvoudig, hard, droog, zwaar en zelfs hier en daar een tikje melodieus en laten duidelijk horen dat Girls Against Boys haar spelvreugde hervonden heeft. Songs als Basstation, Tweaker en Miami Skyline hebben You Can’t Fight What You Can’t See het wachten meer dan waard gemaakt. Girls Against Boys is terug! (RWK)