De aanleiding voor deze cd was een expositie over kunst en mecenaat tijdens het bewind van de Franse keizer Napoleon III. Hoewel hij zelf niet musiceerde, gold de keizer als een hartstochtelijk muziekliefhebber. In zijn paleis, het Louvre, werden regelmatig muzikale soirées gehouden, waar de fine fleur van het Franse muziekleven en de befaamdste buitenlandse musici acte de présence gaven. Violist Jean-Claude Bouveresse, celliste Odile Bourin en pianist Christophe Maynard hebben deze cd gevuld met werken die op dergelijke avondjes mogelijk hebben geklonken. De meest substantiële bijdrage is het Grand trio op.26 uit 1853 van Jacques Blumenthal (1829-1908). Blumenthal, die vooral naam maakte als pianovirtuoos, toont zich in dit vierdelige stuk een gedegen componist die zich aan de Duitse kamermuziekconventies houdt. Van Jules Pasdeloup (1819-1887), een musicus die tegenwoordig vooral als concertorganisator wordt herinnerd, klinkt Aurore, een 'grande valse' voor piano en een typerend voorbeeld van de toenmalige salonmuziek. Het tijdsbeeld van weleer wordt nog mooier opgeroepen in twee andere werken, waarin de bovengenoemde musici worden bijgestaan door Philippe Picone op harmonium. Zo klinkt van Jules Cohen (1830-1901) een Trio dur un canzone de Stradella, waarvoor Cohen zich heeft gebaseerd op een zetting die Halévy van Stradella's werk maakte. Het geheel lijkt wel een soort negentiende-eeuwse evocatie van Pachelbels Canon en gigue. Tenslotte klinkt van Camille Saint-Saëns (1835-1921) de Serenade op.15; een kort eendelig werkje van ruim vijf minuten. Vooral de laatste twee bijdragen, waarin de toen zeer geliefde combinatie van briljante pianistiek met het enigszins nasaal klinkende harmonium domineert, maken dat dit een heel originele kamermuziek-cd is. (JvG)_