Tom Petty mag gerust tot de veteranen van de Amerikaanse rock gerekend worden. In zijn lange carrière die al eind jaren zeventig begon heeft hij hoogte- en dieptepunten gekend - zowel artistiek als zakelijk - maar altijd is hij een relevante en constante muzikale factor gebleven. En hoewel de jaren negentig misschien niet zijn meest productieve geweest zijn, waren platen als Wildflowers en Echo van hoge kwaliteit. Wel duidelijk hoorbaar was dat voor Petty de jaren gingen tellen: dat vertaalde zich in meer ballades en lagere tempo’s. The Last DJ kan als een logisch vervolg van Echo (1999) gezien worden. Het is een typische Petty-plaat met lekkere rocknummers (The Last DJ, When A Kid Goes Bad) en toch ook opvallend veel rustige songs (Money Becomes King, Dreamville, Blue Sunday). Helaas staat op dit album toch nog een enkele misser waarvan The Man Who Loves Women absoluut de grootste is. Wat overblijft is een prima Tom Petty-album, dat voornamelijk wordt gedragen door Petty’s songwriterstalent en een van de beste back-up bands ter wereld: The Heartbreakers. Niets nieuws onder de zon, wel een heerlijke plaat. (RWK)