Voor een componist als de Brit John Tavener gaat een bepaald soort spiritueel engagement samen met het veroordelen van al te moderne technieken. Zijn ideaal is dan ook een sobere en archaïsche klankwereld. Ironisch genoeg is zijn ascetische houding omgekeerd evenredig de onmiskenbare glamour en het commerciële succes van zijn cd’s. Geheel anders is de wereld van Tavener componist Jonathan Harvey, wiens fascinatie voor Oosterse spiritualiteit en de ideeën van Rudolf Steiner juist een stimulans was om zich intensief bezig te houden met geavanceerde seriële technieken, vaak in combinatie met elektronica. Deze benadering van het oeroude door extreme vernieuwing is minder vreemd dan het lijkt, want al in de jaren 1940 merkte de filosoof Adorno op dat het getallenspel van de seriële technieken deed denken aan de astrologie, waardoor het geen toeval was dat veel van haar adepten hieraan ten prooi waren gevallen. Ondanks de abstracte techniek is Harvey’s muziek vaak rapsodisch en gepassioneerd. De cello lijkt zijn ziel te vertolken. Harvey, die een blauwe maandag professioneel cellist is geweest, weet dan ook als geen ander eindeloze arabesken van fluitende flageoletten aan dit instrument te ontlokken. De cd van cellist Benjami Carat bevat ondermeer Curve with Plateaux (cello solo) en Advaya (voor cello en live-elektronica). (HJ)