Het Engelse label Chandos is niet de eerste platenmaatschappij die de symfonieën van Robert Schumann (1810-1856) heeft uitgebracht, maar vast en zeker wel de eerste die deze vier symfonieën heeft gecombineerd met Schumanns nauwelijks bekende ballades voor solisten, koor en orkest. Schumann schreef deze stukken in zijn laatste jaren. Waarschijnlijk waren ze bedoeld voor de concertpraktijk van Düsseldorf, waar Schumann sinds 1850 woonde en werkte. Alle vier duren ze ongeveer een half uur en zijn het een soort dramatische cantates, vergelijkbaar met een stuk als Mendelssohns 'Die letzte Walpurgisnacht'. Dergelijke stukken waren vooral populair bij wat kleinere koren, die zich niet waagden aan grote oratoria, maar wel graag dramatisch getinte, verhalende stukken wilden uitvoeren. Schumanns voorlaatste koorballade "Vom Pagen und der Königstochter op.140" bestaat in feite uit vier losse ballades van de Duitse dichter Emmanuel Geibel. Tezamen vertellen de gedichten het verhaal van de verboden liefde van een hofpage voor de koningsdochter, die door haar vader zal worden uitgehuwelijkt. De koning verdrinkt de page in zee, maar tijdens de bruiloft van zijn dochter wordt door een koor van zeemeerminnen zijn dood in herinnering gebracht. De gasten vluchten en de prinses blijft dood achter in de feestelijk versierde zaal. Deze typische combinatie van noodlot en sprookjesatmosfeer, gezet tegen een middeleeuwse achtergrond gebruikte Schumann ook in zijn andere ballades. Het muzikale resultaat is wat wisselend; enigszins stereotype gedeelten wisselen met fraaie, sfeervolle vondsten. In ieder geval is het leuk dat dit repertoire, door deze combinatie van bekend en onbekend, weer eens onder de aandacht wordt gebracht. De uitvoering van de solisten en het Deens Nationaal Radio Koor en Orkest onder leiding van Michael Schonwandt is uitstekend. (JvG)_