Na het uiteengaan van Dire Straits in 1995 werd eens te meer duidelijk wie de muzikale scepter zwaaide in de groep. De soloalbums die zanger/gitarist Mark Knopfler daarna afleverde, verschilden in bijna niets van het plaatwerk van Dire Straits. Hooguit werd steeds duidelijker dat Knopfler op middelbare leeftijd raakte. Zijn liedjes blonken al nooit uit in levenslust, maar de man werd met ieder album rustiger en melancholieker, totdat de vrijblijvendheid de overhand begon te nemen. Ook op de liedjes van The Ragpickers Dream heeft Knopfler duidelijk niet jaren lopen zwoegen. Met het ene na het andere jazzy countrybluesje sukkelt de cd naar het einde toe. Toegegeven, niemand beheerst dit genre zo goed als Mark Knopfler maar door zijn gebrek aan ambitie gaan we bijna vergeten dat dezelfde man ooit verantwoordelijk was voor sommige van de beste rocksongs van de jaren zeventig en tachtig. (MS)