Op deze cd presenteert organist Jeremy Filsell een selectie uit de orgelwerken van Arthur Wills (*1926). Wills heeft een groot aantal werken voor uiteenlopende bezetting op zijn naam staan, maar vooral veel voor orgel (ook in combinatie met andere instrumenten) geschreven. Dat zwaartepunt is ongetwijfeld het resultaat van Wills eigen activiteit als concertorganist en als muzikaal directeur van Ely Cathedral; een post die hij van 1958 tot 1990 bekleedde. Verder was Wills nog docent aan de Royal Academy of Music van 1964 tot 1992. In zijn orgelwerken verschijnt hij als een typisch Britse ‘mainstream’-componist: hij houdt zich aan de traditionele vormentaal, maar vult die met een gematigd modern idioom. Dat blijkt bijvoorbeeld duidelijk in het ‘Carillon on ‘Orientis partibus’’, de ‘Variations on a carol’ en de ‘Scherzo-Fantasy ‘The Ely imps’’. De Prelude en fuga ‘Alkmaar’ dankt zijn naam aan een concert dat Wills in de Laurenskerk aldaar gaf: hij componeerde dit werk als een ode aan de barokke orgelstijl. Het meest ambitieuze werk op deze cd is ‘Wondrous machine! A young person’s guide to the organ. Variations and fugue on a theme of Purcell’ uit 1995. Wills nam hiervoor als uitgangspunt een door Purcell getoonzet gedicht van Nicholas Brady, waarin de lof wordt gezongen van het orgel en zijn gevarieerde klanken. Het resultaat in een kwartier durend werk waarin de verschillende sonoriteiten van het orgel in veertien korte fragmenten worden gepresenteerd, steeds aangekondigd door spreekstem (een rol die Wills hier zelf vervult). Het is een aardig idee, maar het zou wel zo netjes zijn als er in het boekje bij was vermeld dat het hier gaat om een letterlijk van Britten overgenomen titel en uitgangspunt. Filsell besluit met een ‘Postlude’, het oudst bewaarde orgelwerk van Wills, daterend uit 1959 en duidelijk schatplichtig aan de Franse traditie. Wills’ muziek is niet bijzonder opzienbarend, maar een cd als deze geeft wel een goed beeld van het actuele idioom van de doorsnee Engelse orgelmuziek. (JvG)