Dat in de 19de eeuw de invloed van Bachs orgelwerken zich steeds sterker deed gelden op de toenmalige orgelcompositie is een algemeen aanvaard gegeven. Omdat die invloed sindsdien eigenlijk alleen maar verder is toegenomen, wordt steeds meer onze achting voor de orgelmuziek van die periode bepaald door de mate waarin zij in het voetspoor van Bach treedt. Dat laat zich het beste illustreren aan de hand van de actuele waardering van Alexandre Boëly (1785-1858). De in Parijs als organist werkzame Boëly was een groot vereerder van Bach en propageerde daarom een gedegen, op Duitse leest geschoeide stijl van orgelspelen, die schril afstak bij de pianistische speelstijl van zijn collega's aldaar. Boëly had met zijn eenzame kruistocht voor Bach weinig succes; het kostte hem zelfs zijn baan, omdat men zijn spel te saai vond. In de afgelopen decennia is hij echter juist om zijn waardering voor Bach tot een soort cultfiguur uitgegroeid. François Ménissier heeft op deze cd een groot aantal orgelwerken van Boëly opgenomen, afgewisseld met Gregoriaans, gezongen door het Ensemble Gilles Binchois onder leiding van Dominique Vellard. Het merendeel van de opgenomen stukken is geschreven voor liturgisch gebruik en handhaaft de vormen van de klassieke Franse orgeltradities, zij het meer in naam dan in karakter. Zo klinkt de Tierce en taille op.12, nr.8 meer als een linkerhand-étude, waarin Boëly zich weinig raad lijkt te weten met de tenorligging van de solostem. Deze cd laat een merkwaardige paradox zien. Waar Boëly zich het meest bij de oude tradities van zijn Franse voorgangers en van Bach houdt, wordt zijn muziek nogal saai en plichtmatig. In de meer eigentijds klinkende stukken, zoals de Fantasie en fuga op.18 nr.6, waarin Boëly ongeremd pianistische middelen hanteert, wordt het eigenlijk pas een beetje boeiender. Over het geheel genomen blijft dit echter zelfs in het gunstigste geval wat bleke muziek; Boëly's oprechte ijveren voor Bach helpt daar weinig aan en omdat Ménissier ook geen ijzer met handen kan breken, is dit geen bijzonder boeiende cd geworden. De twee gebruikte orgels in Dole (Riepp 1754) en Toulouse (Poirier-Lieberknecht 1862) zijn niet bijzonder fraai opgenomen. (JvG)_