De revoluties rond 1848 heeft, net als de Franse revolutie, zijn sporen nagelaten in de muziek. Van Wagner wordt beweerd dat hij zich in 1849 samen met Bakoenin op de barricades bevond. Dit politiek omstreden verleden heeft Wagners carrière geen goed gedaan, wat hem er overigens niet van weerhield om zijn maatschappijkritiek breed uit te meten in zijn Ring des Nibelungen. Ook aan Franz Liszt ging het jaar 1848 niet zonder beroering voorbij. De executie van 13 leiders van de Hongaarse opstand inspireerde hem tot zijn Funérailles (nr.7 van de Harmonies Poétiques et Religieuses). De Ballade nr.2 uit 1853 werd postuum opgedragen aan een van deze Hongaarse opstandelingen. 1848 was ook het jaar waarin Liszts vriend prins Felix Lichnowsky door de bevolking van Frankfurt werd gelyncht. Felix Lichnowsky was de auteur van het gedicht Die Zelle in Nonnenwerth. Hij had dit gedicht in gelukkiger tijden geschreven, toen hij zich samen met Liszt en diens (gewezen) geliefde Marie d'Agoult op het gelijknamige eiland in de Rijn bevond. Liszt zette de woorden op muziek en droeg het op aan Marie d'Agoult. Later bewerkte Liszt het lied tot verschillende pianoversies, waarvan de vierde, getiteld Elegie, te beluisteren is op een cd van pianist Leif Ove Andsnes. Andsnes speelt tevens de reeds genoemde Funérailles en de Ballade nr.2. De cd opent met Après une Lecture de Dante. Het programma bevat ook de Valse oubliée nr.4 en de Mephisto-walsen nr.1, 2 & 4. (HJ)_