Met hun debuutalbum Homework zorgde het Franse duo Daft Punk in 1997 voor een muzikale revolutie. Ze haalden de techno uit de club-scene en brachten het naar de huiskamer dankzij aanstekelijke liedjes als Around The World. Thomas Bangalter en Guy-Manuel De Homem Christo (wat een naam) hebben ruim vier jaar aan de opvolger mogen werken en de verwachtingen voor Discovery waren dan ook hooggespannen. Het album opent met de leuke single One More Time, met vocalen van de Amerikaan Romanthony . Ook het sterke tweede nummer (Aerodynamic) is op single uitgebracht en valt vooral op dankzij de vervormde gitaarsolo die aan AC/DC of Van Halen doet denken. Het schijnt dat de heren voor de titel Discovery hebben gekozen omdat je het kunt verdraaien tot 'Very Disco' en er klinken inderdaad veel invloeden uit de jaren '70 en '80 door in het song-materiaal. Het opzwepende Superheroes is gebaseerd op een sample van Barry Manilow (!) en Short Circuit klinkt als Herbie Hancock ten tijde van Rockit . Andere hoogtepunten op het album zijn het funky Crescendolls en de tien minuten durende afsluiter Too Long. Helaas staan er ook veel mislukkingen op Discovery: de instrumentale niemendalletjes Nightvision en Voyager bijvoorbeeld, maar ook het Stardust -achtige High Life klinkt ongeïnspireerd en niet origineel. De nummers Digital Love en Harder, Better, Faster, Stronger tenslotte irriteren vooral door de vocoder-stemmetjes. Al met al staat er op Discovery ongeveer 30 minuten goede muziek en dat is toch een beetje te weinig voor een groep als Daft Punk. (MvP)