Gustav Mahler maakte in zijn eerste vier symfonieën nog al eens gebruik van eerder gecomponeerde liederen, waarvan de tekst meestal ontleend was aan de beroemde bundel met volkspoëzie Des Knaben Wunderhorn. Zo bestaat het vierde en laatste deel van Mahlers Vierde Symfonie uit het hergebruik van een lied uit 1892, waarin op naïeve en ironische wijze een beeld wordt gegeven van het hemelse leven. De drie overige delen, die zuiver instrumentaal zijn, vormen als het ware de voorbereiding op dit kinderlijke visioen. Zo is het geheimzinnige scherzo een dodendans, waarin Magere Hein verbeeld wordt door een viool die een toon hoger gestemd is dan gebruikelijk. Na afloop van de première in 1902 werd Mahler in de dirigeerkamer bestormd door jonge fans. Onder hen bevond zich Alban Berg. In het tumult zag hij kans zich Mahlers dirigeerstok toe te eigenen, om deze als relikwie te bewaren. Dit verhaal is aardig om te vermelden, omdat de cd naast Mahlers Vierde Symfonie door het Concertgebouworkest onder leiding van Riccardo Chailly ook een uitvoering bevat van Alban Bergs Zeven Vroege Liederen uit 1905-1908 (orkestratie 1928). De sopraanpartij van deze liederen wordt, net als in de symfonie, gezongen door Barbara Bonney. (HJ)