Gitarist Vicente Pradal (1957) is de zoon van de Andalusische schilder Carlos Pradral en treedt regelmatig op met flamencozangers als Rafael Romero, Carmen Linares en Enrique Morente. Vanaf 1994 is hij tevens succesvol actief met componeren. Van het theaterstuk Llanto Por Ignacio Sánchez Mejías van García Lorca heeft Pradal een soort oratorium gemaakt. García Lorca (1898-1936) is een van de populairste 20ste-eeuwse Spaanse dichters en dramaschrijvers. Behalve een getalenteerd schrijver was hij ook een begenadigd artiest en musicus. De thema's in zijn werk en leven waren liefde, trots, passie en een gewelddadige dood. Zijn inspiratiebronnen waren de volkstradities, zigeunerliederen en flamencomuziek uit de streek Andalusië. Bij het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog in 1936 werd Lorca gearresteerd door de fascistische partij, geëxecuteerd en in een naamloos graf gedumpt. In Llanto Por Ignacio Sánchez Mejías beweent hij de dood van zijn goede vriend, de toreador Ignacio Sánchez Mejías, die in 1934 dodelijk gewond werd tijdens een stierengevecht. Pradal heeft Lorca's complete tekst onveranderd gelaten. Wel heeft hij er een personage aan toegevoegd, namelijk de vrouw van de toreador. Het oratorium begint met het beroemde gedicht A Las Cinco De La Tarde. De muziek is een mengeling van pop en flamenco. De flamencozangers Raquel Villar, Vicente Pradal, Luis de Almería en Chango Manzo worden begeleid door een combo van fluiten, piano, saxofoons en cello. (SvdP)