Terwijl cd’s met barokcantates over de toonbank vliegen, wordt de negentiende eeuwse cantate zelden gehoord. Cantates werden in de romantiek gecomponeerd voor staatsaangelegenheden of voor een wedstrijd van de muziekacademie. Het resultaat moest wel populair bombastisch of academisch saai zijn. Dat is tenminste het vooroordeel, dat onder andere door de invloed van Hector Berlioz gevormd werd. Toch schreef ook hij een cantate. En juist zijn boeiende La Mort De Cleopatra maakt duidelijk, dat de negentiende eeuwse cantate meer aandacht verdient. De Franse componist schreef zijn cantate voor de wedstrijd van de Prix de Rome. Hij verloor natuurlijk. Berlioz vertelde keer op keer hoe een jurylid hem later uitlegde, dat hij ‘akkoorden van een andere planeet’ schreef en ‘ritmes die niemand ooit ergens had gehoord’, in plaats van de jury ‘te sussen’ en ‘elegant te zijn’. Ongetwijfeld redenen, waarom de cantate nu nog de moeite waard is om te beluisteren. Véronique Gens nam het werk op, samen met het Orchestre de l’Opéra National de Lyon onder leiding van Louis Langrée. Op het programma staan ook de schitterende Les Nuits D’Eté en een drietal minder bekenden liederen. (CP)