Tegenover Schumann liet Mendelssohn zich eens ontvallen dat hij pas na het horen van Moscheles' derde pianoconcert het idee had gehad dat Moscheles werkelijk kon componeren. Het was een tegelijk strenge en bewonderende opmerking. Streng, want Mendelssohn had weinig op met elegante, maar oppervlakkige virtuozenmuziek. En dat Ignaz Moscheles (1794-1870) met dergelijke muziek zijn componistenloopbaan begon valt niet te betwijfelen. Moscheles was afkomstig uit Praag en maakte al op veertienjarige leeftijd zijn debuut als concertpianist in Wenen. In 1821 vertrok hij naar Londen, waar hij tot 1846 bleef wonen. Rond die tijd moet hij zijn Pianoconcert nr.2 op.56 hebben geschreven. Het is een sierlijk en melodieus werk, echter zonder veel belangwekkend muzikaals te bieden. Van een ander kaliber is het Pianoconcert nr.3, op.58 uit 1825. Hoewel het in aanleg volledig overeenkomt met Moscheles' vorige concert, laat het een veel sterkere indruk na. De orkestrale gedeelten hebben een donkere emotionaliteit, terwijl ook het aandeel van de piano niet blijft steken in de soms wat placide elegantie die de solopartij van het Pianoconcert nr.2 soms parten speelt. Die eigenschappen moeten Mendelssohn goed zijn bevallen, en aangezien hij vond dat kwaliteit altijd moest worden erkend, nodigde hij Moscheles vele jaren later uit om docent te worden aan het door hem opgerichte conservatorium van Leipzig. Ter aanvulling van de concerten klinkt op deze cd ook nog de zelden uitgevoerde Anticipations of Scotland: A grand fantasia op.75 (1828). Het gaat hier om een vijfdelige suite van karakterstukken, gebaseerd op verschillende markante plekken in Schotland. Als zodanig is het een soort pendant van Mendelssohns Schotse symfonie en Hebriden-Ouverture. Dirigent/pianist Howard Shelley zorgt met het Tasmanian Symphony Orchestra voor uitstekende lezingen van deze muziek. (JvG)