In de zestiger jaren bloeide Nigeria op onder de pas verkregen onafhankelijkheid. Niet iedereen had geld, maar het was makkelijk te vinden. De toekomst was rooskleurig. In de hoofdstad Lagos groeide het aantal rijke ontwikkelaars en intellectuelen. Deze nieuwe elite organiseerde uitbundige feesten, waar lofzangers hun gastheren prezen. Een van de belangrijkste lofzangers uit die tijd was Haruna Ishola, die met zijn groep apalamuziek uitvoerde. Apala is een muziekvorm van deYoruba en werd ontwikkeld door de moslims van dat volk. In tegenstelling tot juju ontbreken westerse invloeden: Afrikaans slagwerk wordt gecombineerd met het nasale, melismatische gezang dat karakteristiek is voor islamitische muziek. Het belangrijkste instrument van de Yoruba en van Ishola's ensemble is de zogenaamde talking drum. De wisselwerking tussen de voornaamste trommelspeler, het grootse baritonale geluid van Ishola en de vraag-en-antwoordharmonieën van hem en zijn achtergrondzangers vormen de hart en ziel van deze apalamuziek. Ishola is een begrip in eigen land. Hij maakte van circa 1955 tot 1980 vele opnamen die overal in Nigeria gedraaid werden. Hij stierf in 1983. Voor het eerst is een cd van zijn muziek in het westen verkrijgbaar, met opnamen uit 1967-71. Een goede introductiecd met uitgebreide achtergrondinformatie over Ishola en de apalamuziek . (CP)_