De in 1945 geboren singer/songwriter Michael de Jong heeft een veelbewogen leven achter de rug. Toen hij vijf jaar oud was emigreerden zijn ouders naar Amerika, om de armoede van het na-oorlogse Nederland te ontvluchten. Het gezin had echter moeite om te aarden en Michael had een moeilijke jeugd. Hij raakte op het slechte pad en via drank en drugs belandde hij meer dan eens in de gevangenis. Tussendoor trad hij voor geld op in obscure kroegen en clubs. Later speelde hij als bluesgitarist in begeleidingsbands van grootheden als Jimmy Reed, Albert Collins en John Lee Hooker. In New Orleans speelde hij op Bourbon Street samen met Professor Longhair en in San Francisco met Jerry Garcia van Grateful Dead. In 1984 besloot hij terug te keren naar zijn vaderland. Op dat moment begon zijn solocarrière eigenlijk pas echt. Zijn debuut Who's Fooling Who verscheen in 1996 en sindsdien nam hij elk jaar een nieuwe cd op. Park Bench Serenade is dus zijn zesde album en absoluut het beste tot nu toe. De songs van De Jong hebben raakvlakken met genres als country en blues, maar er zitten ook Springsteen-achtige rocknummers tussen. Eigenlijk zou ik het gewoon Americana willen noemen, ware het niet dat we hier met een Nederlander van doen hebben. Park Bench Serenade werd opgenomen in Austin met muzikanten als Kevin Russell (The Gourds), Michael Blair en Jon Dee Graham. Bovendien zat vaste Gourds-producer Mike Stewart achter de knoppen. De meeste nummers werden in één of twee dagen opgenomen en die directe, pure aanpak maken van Park Bench Serenade een aangrijpend en intens album. Tot de sterkste nummers behoren het titelnummer en Waiting For The Rainbow, een duet met country-zangeres Leeann Atherton. Het absolute hoogtepunt van de plaat is het dertien minuten durende Flavour Of The Month, een ontroerende ode aan zijn in 1994 overleden vader. (MvP)