Er zijn bekende componisten en componisten die geheel vergeten zijn, en tussen die twee uitersten staat een kleine groep componisten wier naam wel met enige regelmaat wordt genoemd, maar van wie zelden muziek wordt gespeeld. Tot die laatste categorie behoort ook Ferruccio Busoni (1866-1924). Busoni was geboren in Italië, maar muzikaal grotendeels opgeleid in Duitsland. Hij was een buitengewoon virtuoos pianist (hij werd algemeen gezien als de ware opvolger van Liszt), maar streefde veel meer na dan alleen een solocarrière. Hij was ook componist, werkte als docent compositie in Berlijn en publiceerde verschillende muziek-esthetische brochures. Zijn muziek is een merkwaardige mengeling van alle actuele stijlen uit de periode 1890-1910: Duitse, Franse, Italiaanse en Russische kenmerken gaan hand in hand. Op deze cd worden vijf orkestwerken van Busoni uitgevoerd door de BBC Philharmonic onder leiding van Neeme Järvi. Geopend wordt met de Orkestsuite nr.2, op.34a, die de merkwaardige bijnaam ‘Geharnischte Suite’ heeft. Busoni begon aan dit stuk in 1895, maar de definitieve versie kwam pas tot stand in 1903. De titels van de delen (Preludium, Oorlogsdans, Grafmonument, Aanval) suggereren dat het een soort persoonlijke ‘Eroica’ was. Het geheel is een effectief werk in de Duitse laat-romantische stijl, maar om onduidelijke redenen heeft Busoni zich later volkomen van dit stuk gedistantieerd. Ook typisch Duits klinkt de Tanzwalzer uit 1921, een vijfdelige suite van walsen. Het werk is een hommage aan de Straussdynastie, maar door de vele Mahleriaanse accenten, overheerst een nogal broeiende atmosfeer die mijlenver verwijderd is van de luchtigheid waar de familie Strauss het patent op had. Neo-classicistische tendenzen zijn herkenbaar in het Klarinetconcert op.48 uit 1918 en de Sarabande en cortège op.51. Het meest overtuigend klinkt de Berceuse élégiaque op.42, een stuk dat Busoni schreef naar aanleiding van het overlijden van zijn moeder in 1909. De opmerkelijke orkestbezetting verlangt strijkers met demper, drie fluiten, een hobo, drie klarinetten, vier hoorns, gong, harp en celesta. De persoonlijke achtergrond van dit stuk heeft geresulteerd in een zeer sfeervol klankbeeld, dat in zijn ongrijpbaarheid precies duidelijk maakt waarom Busoni zo’n intrigerende figuur is. De voorbeeldige uitvoeringen op deze cd zijn een overtuigend pleidooi om Busoni’s muziek eens wat vaker voor het voetlicht te brengen. (JvG)