In 1835 publiceerde de Finse geleerde Elias Lönnrot een epos, getiteld Kalevala. Dit epos was niet het bezinksel van vele eeuwen vertelkunst, zoals de Edda of het Nibelunenglied, maar een door Lönnrot samengestelde compilatie met behulp van talloze volksliederen. Niettemin werd dit boek de bijbel van de Finse onafhankelijkheidsbeweging in haar strijd tegen de dominerende Zweedse cultuur en de Russische overheersing. Talloze schrijvers en dichters ontleenden hun identiteit aan de Kalevala. Zo ook de jonge Jean Sibelius, die de Kalevala als uitgangspunt nam voor een opera. Van deze opera kwam echter niets terecht, omdat Sibelius al componerend ontdekte dat hij meer talent had voor symfonische muziek dan voor het theater. In hoeverre Sibelius muziek van de mislukte opera voor zijn Lemminkäinensuite heeft gebruikt is niet helemaal duidelijk. Sibelius schijnt in ieder geval het beroemdste deel van deze suite, de Zwaan van Tuonela, oorspronkelijk bedoelt te hebben als ouverture voor de opera. (HJ)