De bekendheid van Ernest Bloch (1880-1959) rust grotendeels op zijn Hebreeuwse rapsodie 'Schelomo'; andere werken van hem worden nog zelden gespeeld. Om Blochs muziek weer onder de aandacht te brengen heeft het label ASV een reeks cd's met muziek van hem uitgebracht, en daartoe behoort ook deze opname van de Atlas Camerata onder leiding van Dalia Atlas. Bloch was afkomstig uit Genève, en studeerde onder meer in Brussel, München en Parijs. In 1916 bezocht hij voor het eerst de Verenigde Staten en daar zou hij de rest van zijn leven werkzaam zijn, met uitzondering van de jaren 1930-1939, die hij in Zwitserland doorbracht. Op deze cd klinken twee Concerti grossi, waarvan het eerste werd geschreven in 1924. De verwijzing naar het barokke genre zal ongetwijfeld onder invloed van de toen heersende neo-classicistische esthetiek zijn ontstaan, maar heeft nauwelijks weerslag gehad op de opzet van de muziek. De traditionele verdeling tussen een grote groep (ripieno) en een kleine (concertino) is hier genegeerd, waardoor het stuk een gewone neo-classicistische vierdelige suite voor piano en strijkers is. Het meest aantrekkelijk is het energieke eerste deel; de langzame delen zijn wat onbestemd, terwijl de finale wat mat afloopt. In het het Concerto grosso nr.2 uit 1952 is de traditionele opzet met de twee groepen wel gehandhaafd. Ter aanvulling klinkt een bewerking voor strijkorkest van de eerste twee delen van Blochs Strijkkwartet nr.1 uit 1916; een wat zonderlinge keus, want waarom zou je een half stuk arrangeren? Het spel van de Atlas Camerata is niet van bijzonder gehalte; deze muziek had wel beter verdiend, want hoewel zij geen onuitwisbare indruk nalaat, bevat zij genoeg aantrekkelijks. (JvG)_