Enig opportunisme was Karg-Elert niet vreemd. Zo labelde hij zijn Sechs Skizzen uit 1903 als op.10, om de indruk weg te nemen dat het om het werk van een onervaren componist ging. Soms zat het hem ook wel erg tegen. Zo woonde hij in Leipzig ongelukkig genoeg in dezelfde straat als Max Reger, die in veel opzichten zijn meerdere was. Hoewel de beide mannen vriendschappelijk met elkaar omgingen, schijnt Karg-Elert er wel een soort ‘Max Reger’-complex aan te hebben overgehouden. Om zich desondanks te kunnen onderscheiden, legde Karg-Elert zich toe op het harmonium. De symbolistische zweverigheid van het Duitse Kunstharmonium sloten perfect aan bij Karg-Elerts extravagante expressionisme. Helaas is zijn oeuvre voor harmonium met de teloorgang van het harmonium in de vergetelheid geraakt. Zijn buitengewoon kleurrijke (en naar onze smaak ook wel eens wat ordinaire) orgelmuziek wordt echter nog steeds gespeeld. Hans Fagius speelt ondermeer het Symfonische Koraal Jesu, meine Freude, de Cathedral Windows op.106 en de Symfonie in fis, op.143. De Cathedral Windows bestaan uit een zestal bewerkingen over gregoriaanse gezangen. De muziek werd, zoals de titel al doet vermoeden, gepubliceerd in Engeland, waar Karg-Elert meer succes had dan in zijn eigen land. De Symphonie op.143, die lange tijd als verloren werd beschouwd, werd pas in 1984 herontdekt en een jaar later gepubliceerd. (HJ)