Geen succesvolle film blijft zonder 'sequel'; zodoende werd ook de alom geprezen documentaire The Art Of Conducting opgevolgd door een tweede deel. Ten dele is het vervolg gewijd aan personen die ook in het eerste deel al aan bod kwamen. Zo wordt andermaal ingegaan op Karajan, waarbij dit keer wat meer aandacht bestaat voor diens muzikale kwaliteiten - in deel 1 ging het bijna uitsluitend om zijn kwaliteiten als succesvol verkoper. Furtwänglers dirigeren wordt ook een tweede maal onder de loep genomen. Terecht wordt uitgebreid aandacht besteed aan Charles Munch en Sergiu Celibidache, waarbij met name het verloop van de loopbaan van de laatste iets onthutsends heeft: de overgang van de flamboyante jongeling naar de dikke oude heer met zijn bedaagde autoriteit valt nauwelijks reclame te noemen. Voor het Nederlandse publiek is natuurlijk het hoofdstuk over Mengelberg interessant, al zijn de getoonde beelden van diens uitvoering van ouverture van Weber weinig karakteristiek voor zijn muzikale praktijk. Het commentaar is helaas veel minder verhelderend en toepasselijk als bij het origineel het geval was en bovendien bevat deze dvd ook verder veel minder interessant materiaal dan zijn voorganger. (JvG)