Zangeres Ineke van Doorn werd in de Volkskrant beschreven als ‘de avonturier onder de Nederlandse jazz-zangeressen’. Tot nu toe was ze voornamelijk te horen met het kwartet Vandoorn, dat ze samen met gitarist Marc van Vugt leidt. De ontdekkingstocht wordt echter momenteel ondernomen in een trio-bezetting waarvoor altsaxofonist èn Boy Edgar-prijswinnaar Paul van Kemenade is uitgenodigd. Samen spelen ze eigen interpretaties van jazz en pop-standards en veel nieuw repertoire, waarvan een deel is voorzien van Nederlandse teksten. Om beurten vullen zij de rol in van solist en begeleider en ze doen dit met zo’n vaart en souplesse dat het niet altijd meer duidelijk is wie welke rol speelt. Toeval en spontaniteit spelen de hoofdrol. De muziek van Vandoorn volgt geen platgetreden paden van stromingen en stijlen. Die eigenzinnige keuze werd in 2001 beloond met een Edison. Het is moderne jazz, dat staat vast. Poëtische teksten, ‘zwevende’ harmonieën; niemand kan er een etiket op plakken. Heeft de band een geheel nieuwe jazzstijl uitgevonden? De eigen stijl bracht de band in Canada, USA, Japan, Oostenrijk en Hongarije. (RM)