Op zijn achtste album Go Plastic (2001) experimenteert Squarepusher (Tom Jenkinson) er weer lustig op los. Hij speelt met de oren van de luisteraar, en ook met de verwachtingen. Het eerste nummer My Red Hot Car bijvoorbeeld, begint met een baslijn die aan 2-step/speedgarage doet denken, de Engelse dance-stijl die rond 2000 even flink populair was. De vervormde vocalen maken echter al snel duidelijk dat hier wat anders aan de hand is, waarna steeds meer effecten en rare geluiden volgen, om uiteindelijk over te gaan in verknipte ‘old school’ jungle-beats. Gedurende heel Go Plastic blijft Squarepusher op een dergelijke manier te werk gaan, met een centrale plek voor die oude stijl breakbeats uit vervlogen tijden. Het gefreak met vreemde geluiden werkt soms desoriënterend en verwarrend, met een haast onluisterbaar stuk in Greenways Trajectory als bizar hoogtepunt. Maar waarschijnlijk zit er wel degelijk een idee achter deze ogenschijnlijke chaos. Go Plastic luister je dan ook niet voor de pakkende ‘liedjes’, fascinerend is het wel. (IV)