Begeleid door de Bamberger Symphoniker onder leiding van Christian Simonis speelt violist Thomas Christian op deze cd twee onbekende 19de-eeuwse vioolconcerten, die als het ware tussen de soortgelijke werken Vieux-temps en Bruch instaan. Het eerste, dat het meest aan Vieuxtemps doet herinneren, is het Vioolconcert nr.2 op.131 van Benjamin Godard (1849-1895). Godard begon al als 14-jarige met zijn vioolstudie aan het Parijse conservatorium, en kreeg later les van onder anderen Vieuxtemps. Later werd Godard in Parijs aangesteld als viooldocent. Zijn concert is in meerdere opzichten schatplichtig aan de concerten van zijn leermeester; het is van bescheiden omvang, driedelig en het solo-instrument domineert het geheel onbetwistbaar. Godards werk klinkt ook al identiek: fris van de lever, aangenaam in het gehoor liggend, zonder een al te grote indruk na te laten. Moritz Moszkowski (1854-1925) schreef zijn Vioolconcert op.30 in 1882. Hoewel Moszkowski vooral bekend was als pianist en voornamelijk met zijn pianostukken successen wist te behalen, geeft dit concert het bewijs dat hij zeer goed wist hoe men effectvol en virtuoos voor de viool moet schrijven. Dit concert is een driedelig geheel dat vooral Bruchs werken in herinnering roept. Het meest geslaagd is de levendige finale; het nogal lange eerste deel maakt de indruk wat al te zeer te zijn uitgerekt, en dat geldt, in mindere mate, ook voor het langzame middendeel. Positief is wel dat Moszkowski’s thema’s en ideeën over het algemeen wat kleurrijker en origineler zijn dan die van Bruch. Kortom; twee hele aardige, minder bekende vioolconcerten, waar liefhebbers van de concerten van zowel Vieuxtemps als Bruch veel genoegen aan zullen beleven. (JvG)