Zowel het Pianoconcert op.16 van Grieg als het Tweede Pianoconcert van Chopin werden in hun tijd scherp bekritiseerd door al te academisch ingestelde critici. Toch moeten deze werken ook onvermoede kwaliteiten hebben, want beide concerten zijn nog steeds zeer geliefd. Het zal wel met passie te maken hebben. Tchaikovsky suggereerde althans iets dergelijks, toen hij opmerkte dat Griegs Pianoconcert niet uitmunt in doorwrochte klassieke logica, maar wel in warmte, hartstocht, originaliteit en eenvoud. Natuurlijk is het iedereen toegestaan om in deze Noorse muziek de eeuwig zingende bossen te horen, maar de jonge Grieg was tijdens het componeren van dit concert nog niet toegekomen aan een grondige studie, laat staan assimilatie, van de Noorse volksmuziek. Toch zijn in de muziek volkse elementen te herkennen, zoals in de ritmiek. En natuurlijk in de apotheose van het hele concert, waar père Liszt zo van onder de indruk was. In deze imponerende slotmaten verandert Grieg een keurige klassieke melodie zodanig, dat er een onverwacht, archaïsch effect ontstaat. De beide genoemde concerten zijn op cd verschenen in een uitvoering van Jean-Yves Thibaudet en het Rotterdams Philharmonisch Orkest onder leiding van Valery Gergiev. (HJ)