Reinhold Glière (1875-1956) werd geboren in Kiev en ontving daar ook zijn eerste muzieklessen. In 1894 vervolgde hij zijn studie aan het Conservatorium van Moskou, waar Arensky, Taneyev en Ippolitov-Ivanov zijn docenten waren. Na zijn afstuderen in 1900 bleef Glière in Moskou, waar hij aan verschillende instellingen lesgaf. Als componist was Glière geheel trouw aan het idioom van zijn leraren; hij schreef in een gloedvol romantische stijl, waaruit alle moderne invloeden werden geweerd. (In de Sovjettijd had hij dan ook relatief weinig problemen met het regime.) Een mooi voorbeeld daarvan is de hier opgenomen Symfonie nr.2, op.25. Het is een vierdelig werk dat ongeveer vijftig minuten duurt. Qua opzet en idioom past het in de traditionele opzet zoals die ook door landgenoten als Glazounov en Gretchaninov werd aangehouden. Wel heeft met name de finale van deze symfonie een typische oosterse kleuring die bij hen relatief weinig voorkomt. Verder is Glière in zijn expressie bepaald extraverter. In zekere zin lijkt deze muziek wel een soort conservatievere versie van Katchaturians muziek: beide hebben zo’n lyrisch-emotionele stijl die soms imponeert, maar ook wel eens pijnlijk bezijden het pad van de goede smaak belandt. (Zo schreef Glière onder meer een Concert voor stem voor orkest, dat zonder twijfel als een van de meest zotte stukken uit de klassieke muziek kan gelden.) Dat Glière trouw bleef aan zijn conservatieve idioom blijkt uit het Vioolconcert op.100, dat bij zijn dood onvoltooid achterbleef. Het werd gecompleteerd en georkestreerd door een van zijn leerlingen. Beide stukken worden hier prima uitgevoerd door violiste Yuko Nishino en het Philharmonia Orchestra onder leiding van Yondani Butt. Al met al is dit een cd die eenieder die van trefzeker geschreven, robuust-romantische muziek houdt, kan worden aanbevolen. (JvG)